باریجه

باریجه صمغ رزینی است که از گیاهی بنام Galbanum گرفته میشود. این گیاه در دنیا بنام ایران ثبت شده و باریجه ایران معروفیت بین المللی دارد و در سال 1884 در نواحی شمالی ایران بنام فردی موسوم به Buhse به ثبت رسید و نامگذاری شد. این گیاه در ارتفاعات بالای 2000 متر و در شیبهای شمالی میروید و در استانهای مازندران، تهران، خراسان، آذربایجان، سمنان، لرستان و اصفهان پراکنده شده است. برای برداشت از اواخر خرداد تا اوائل مرداد پای ریشه را تمیز کرده و پوسته را تیغ زده تکه برداری میکنند. هر گیاه به مرور بین 50 تا 150 گرم صمغ ایجاد میکند.

از این صمغ قبلا برای ضد عفونی آب قنوات و مصارف پزشکی استفاده میشد. اما امروزه بیشترین استفاده آن در صنعت عطر و چسبهای مخصوص چسباندن الماس می باشد. اسانس باریجه از تقطیر بخار صمغ بدست اومده و بویی تلخ ، سبز، تازه ، خاکی و در بعضی از انواع چوبی دارد. برای درک بهتر بوی باریجه عطر Chanel No 19 را تست کنید. اولین چیزی که به مشام میرسد یک بوی سبز و زمینی است که از اثر باریجه بدست میاید. از این روغن ، بخصوص برای دادن نت سبز به گروههای عطری فلورال و چیپق (Chypre) استفاده میگردد. 
عطرهایی با بوی سبز نظیر موارد زیر ازباریجه استفاده کرده اند:

Guerlain Vol de Nuit

Ralph Lauren Safari

 Guerlain Chamade

 Serge Lutens Iris Silver Mist 

 Chanel N°19