این عطر، برداشتی متفاوت از بهارنارنج (Orange blossom) هست که توسط جنابِ Bertrand Duchaufour انجام شده.
شما با یک عطر شیرینِ بهارنارنجی روبرو هستید. قطعا، نزدیک ترین چیز، برای توصیفِ این عطر، یک لقمه ی صبحانه هست. لقمه ای که شامل مربای بهارنارنج به همراه کره هست.
بدنه و ستونِ اصلیِ این عطر، یک بوی شیرین هست که بهارنارنج به وضوح در اون وجود داره. حالتِ متفاوتی که بهارنارنج در این عطر داره تا حدِ زیادی متاثر از مومِ عسل (Beeswax) هست. این ستون، از ابتدا تا انتهای عطر وجود داره و عناصر مختلف تو مراحلِ مختلف اضافه/کاسته میشن.
درابتدا اسانس شاخ و برگ درخت نارنج (Petitgrain)، بویی سبز به عطر تزریق میکنه که کمی هم طراوت به ارمغان میاره. همینطور اسطوخدوس (Lavender) هم فضای عطر رو مقداری آرام و متین میکنه و طبیعتا این دو عنصر فضایی تقریبا آروماتیک (Aromatic) ایجاد میکنن.
بعد از گذشت دقایقی، این بوهای ابتدایی، ستون کار رو تنها میذارن و عطر عمیق تر و شیرین تر میشه. اینجاست که حضور صمغ بنزوئین (Benzoin)، کاملا حس میشه و حالت شرین و صمغی معروفش رو میشه به خوبی حس کرد.
در انتها، فضای عطر با حضور صمغ های بیشتر، بیشتر-و-بیشتر حالت رزینی (Resinous) به خودش میگیره و چرب تر و شیرین تر میشه. در طولِ عمر عطر، بهارنارنج قابل حس شدن هست کاملا. اما هرگز مثل بقیه ی عطرهای بهارنارنج-محور، پر رنگ ترین عضو نیست. و همینطور حالت چربی که عطر داره فضایی کاملا متفاوت ساخته. عطر بیشتر از اینکه فضایی تر و تازه (Fresh) داشته باشه فضایی با چگالی بالا و خوشمزه داره.
ماندگاری و پخش بوی عطر در سطحِ اندکی کمتر از متوسط قرار داره.
نگارنده: محمد ابوطالبی
