پاسخ:
با سلام خدمت شما دوست گرامی
دلایل مختلفی برای این مسئله وجود داره. یکیش و مهمترینش بر میگرده به وجود مواد اولیه. اغلب مواد اولیه مورد استفاده در عطر سازی اغلب در هند ، کشورهای عربی مثل یمن و کشورهای افریقایی وجود داشت و روش عصاره گیری که در ایران برای اولین بار توسط ابوعلی سینا بوجود آمد بیشتر تو تولید گلاب رز محمدی بکار گرفته شد. عرقیجات و گلابها در ایران بیشتر تو مواد غذایی و مصارف پزشکی کاربرد پیدا کرد. عطرهای مورد استفاده در ایران قدیم از مشک و عنبر و مر و کندر و ... از خارج از کشور وارد میشد. استفاده از خیلی از آنها با دود کردن بود و برای خوشبو کردن فضای خونه و البسه بکار گرفته میشد. هنوز اعراب بطور سنتی چوبهای عود رو دود میکنن و با دود اون لباسهای خودشونو خوش بو میکنن. و ما هم هنوز اسپند و گلپر و کندر رو دود میکنیم. در زمینه ترکیب روغنهای عطری و تولید عطر ایران ظاهرا در دوره ای خیلی کار کرده و عطارها به این کار مشغول بودند اما بعدها با آمدن کالاهای غربی و عطرهای اروپایی این بیزینس در کنار خیلی از صنایع دیگه در ایران از بین رفت به حدی که حتی از اینکه واقعا حجم و توسعه این صنایع در ایران به چه حدی بوده اطلاعات تاریخی با جزییات دقیق و زیادی در دست نیست.
در دوران مدرن بعد از قاجاریه نیز ایران تو اغلب صنایع ترجیح داد مصرف کننده باقی بمونه در نتیجه، مصرف کننده عطرهای اروپایی و غربی شد (مانند بقیه محصولات و صنایع) و کسی هنوز دنبال ساخت عطر و رایحه نرفت. هر چند بخاطر تنوع جغرافیایی و گیاهی موجود در ایران خیلی از مواد اولیه رو میشه از همینجا تهیه کرد، منتهی عطر سازی هم مثل تموم صنایع دیگه هم به فوت و فنی نیاز داره که هنوز کسی دنبالش نرفته و هم زمینه مناسب تجاری میخواد که متاسفانه وضعیت کلی کشور برای این منظور خیلی جایگاه خوبی نداره.
با توجه به تجربیات و تخصص حضرتعالی، میخواستم بدونم چرا کشور ما تو صنعت و هنر عطرسازی هیچ جایی نداشته و نداریم؟
ممنون میشم اگر لطف کنین یه خورده مفصل جواب بدین.