“Blackbird” by House of Matriarch
زیاد نیستند هنرمندان عطرسازی
که با آفریده های خود می توانند در چشم بر هم زدنی ما را به جایی متفاوت از فضای فیزیکی حال حاضرمان
ببرند و ذهن و احساساتمان را در خیال و خاطرات غوطه ور کنند. اما تنها انگشت
شمارانی از این زمره توانایی آزاد کردن نیروی جادوییِ شگرفِ نهفته در عطر را
دارند؛ آنهایی که خودشان عمیقا به جادو باور داشته باشند.
معجون های افسونگرِ اینچنینی از افکار و احساسات ما گذر کرده و به
ژرفای تاریک و دست نیافتنی روان ما نفوذ می کنند.
پرنده ی سیاه آغازی تند و
گیاهی؛ تلخ، سبز و تازه دارد، پر از برگ ها، شیره ی چسبناک و چوبِ انواع گوناگون
ناژویان*، چرم و بنگ. چرم؛ چرب و حیوانی، جدی و تلخ، به مرور پر رنگ می شود. عود و
سایر چوب ها، صمغ ها و بخورات، رگه های دودی و ادویه ای؛ زنجبیل، دارچین، صمغ
لادن، آویشن، علف های دریایی... این ترکیب آنقدر پیچیده است که کالبد شکافی کاملش
از عهده ی من برنمی آید!
خیلی خلاصه این ترکیب را می توان چرمی، عودی، صمغی و بخوری با پس
زمینه ای گیاهی/جنگلی، زمینی و حیوانی معرفی کرد. برای من ابتدای این عطر بی شباهت
به محیطی جنگلی نیست، اما به تدریج تداعی کننده پرستشگاهی بسته و مرموز میشود که
در آن مراسمی معنوی در حال انجام است. تالاری چوبی پر از بخورات مقدس و شمن ها با
کیسه های چرمی پر از گیاه. فضایی نسبتا تاریک که روزنه هایی کوچیک خطوطی از نور را
به درونش راه می دهند.
با این همه شلوغی، ترکیب عطر در کل متعادل، آرامش بخش، عمیق و
مراقبه گرایانه است. برتری بزرگ این اثر، چندوجهی بودن دور از تصورش می باشد.
همنشینی تازگی و کهنگی، تاریکی و روشنی، سبکی و سنگینی، خیسی و خشکی را می توانید
در این معجون ببینید. روی پوست من چرم از اوایل کار رایحه غالب می شود و کم کم با
پررنگ شدن عود، شدتش فروکش می کند. آمیزه ی بوهای درختان مخروطی ، بوی چوبی کهنه و
نمناک، و بخوراتی صمغی با ته مایه ای ادویه ای و همچنین روایحی حیوانی و رگه ای
پودری، و البته چرم که کمی رام شده، تا انتها ملازم این عودِ جا افتاده هستند.
___________
با اینکه شخصا این اثر را بسیار
جادویی و رمز آلود می دانم، به راحتی توسط یه شخص جدی با ظاهری شسته و رفته و لباس رسمی قابل استفاده است! عطری
جذاب، شیک، سکسی، ماندگـــــار ... و در یک کلام دربردارنده ی تمام خصوصیات ظاهری
همه پسند.
اما پوشیدن این عطر به چیزی بیش از جسارت نیاز دارد و درکش به چیزی
بیش از دوست داشتن و شامه ای کارکشته.
_______________________________________________
*ناژویان: درختان مخروطی یا همان خانواده ی کاج و سرو و غیره
با سپاس از علی ملتی که امکان تجربه ی این اثر را به من داد.
نگارنده: فربد غفاری
